Μονάχα σε ρηχά παραλίμνια, παραποτάμια ή θαλάσσια νερά δε μας ταξιδεύουν οι σελίδες της νέας ποιητικής συλλογής υπό τον τίτλο «Τέναγος» του ομότεχνου Γιώργου Σαράτση, ενός λογοτέχνη τα βήματα του οποίου παρακολουθώ εδώ και χρόνια. Η πένα του Σαράτση ξεδιπλώνει τη συμπυκνωμένη αλήθεια μιας φύσης αεικίνητα στοχαστικής. Θιασώτης της ποιητικής μεστότητας των λίγων στίχων πλέκει τις εικόνες της θεματικής του με λιτή μαεστρία, πράγμα διόλου εύκολο. Ο Σαράτσης δε φλυαρεί στην ποίηση του, μήτε ρομαντικά ονειροβατεί, αν και κάποιοι στίχοι έχουν τρομερό συναισθηματικό βάρος. Με τρόπο ωμά ενίοτε κυνικό μας δίνει την αλήθεια του, το Ευαγγέλιο της ύπαρξης του. «Η μοναξιά είναι γένους αρσενικού» Ανελέητα τα μύχια αποκαλύπτονται με λέξεις δωρικές, σχεδόν στακάτες, προβάλλοντας με παράπονο τη ματαιότητα της πεπερασμένης ανθρώπινης φύσης. Τα ανθρώπινα όρια, η ανεπάρκεια, οι πράξεις που γεννούν την ενοχή, ο χρόνος που κυλά, η θνητότητα και ο μαρασμός απασχολούν τον ποιητή βασανιστικά μα και απολυτρωτικά...
Εκδόσεις Τηλέγραφος Σελ. 76 ISBN: 9786185891015 Οι αισθήσεις και η ανεπάρκειά τους. Ο χρόνος και οι πληγές του. Η ύπαιθρος και η επιστροφή στο θαύμα της απλότητας. Το ελληνικό τοπίο και η καταπραϋντική του επενέργεια. Η ομορφιά του περάσματός μας από αυτόν τον κόσμο. Το «Τέναγος» ως αφορμή καθόδου πριν την αναπόφευκτη επάνοδο. Το προσωπικό και συλλογικό μας τέλμα ως απόπειρα αναστοχασμού.